Van verpleegkundige naar patiënt

Hallo allemaal,

Een uitgebreide blog over 2 weken OK. Spannende week waar ik de OK niet alleen als verpleegkundige heb beleefd… Hier straks meer over.

Dinsdag ben ik weer begonnen op de OK. Alleen geen OK’s vandaag. Wat is nu een OK zonder operaties? Ondertussen was de vaatchirurg nog bezig met de shunts, maar die hadden we inmiddels al wel genoeg gezien (steeds dezelfde operaties). Esther en Fleur hadden hun laatste dagje vandaag dus dat betekend trakteren. Bij de hoofdzuster hadden we een enorme cake bestelt. Deze smaakte natuurlijk heerlijk na 3 stukken proeven (haha). Na honderden gazen en duizenden celstofmatjes gevouwen te hebben kwam het middagslaapje in het kantoor. Achter een tijdschrift voor verzorgende vielen mijn ogen dicht. Gelukkig mochten we op tijd weg om naar huis te gaan.

De woensdag was ik voor het eerst alleen op de OK. De vaatchirurg had weer zijn dagelijkse operaties. Vandaag was er het specialisme gynaecologie. Alleen geen operaties. Vandaag heb ik daarom meegekeken met de shuntoperaties. Deze werden nog steeds hetzelfde uitgevoerd. Saai kun je het wel noemen. ’s Middags kwam er een patiënt met een bloeding in de shunt die werd gestelpt. Was heel interessant om te zien hoe het bloed in een fontein rond spoot. Jammer dat ik er geen foto’s van heb ;-). Gelukkig is het tussen de operaties door heel gezellig. Er werken ook hier een aantal Filipijnen. Mijn Engels wordt hier goed opgekrikt omdat ze alleen Engels kunnen. Zo heb ik onder andere de hele middag het A-Z opgezegd, die ze nu helemaal kennen! Zo voel ik me toch nog nuttig. Daarnaast kijken we Tom en Jerry, zingen verschillende liedjes en werd er een hoop geplaagd over en weer.

Na deze gezellige dienst ben ik naar de EHBO gegaan. In mijn laatste blog vertelde ik over mijn ingegroeide teennagel. Sinds het weekend naar Stone Island en Brownsberg is de teen erg gaan ontsteken. Het werd steeds erger, ook de pijn. In Nederland ben ik al een paar keer eerder geholpen aan een ingegroeide teennagel en ben er gevoelig voor het ontstaan hiervan. Sinds maandag heb ik constant pijn aan mijn teen en ik besefte me dat er toch iets aan moest gebeuren. Bij de EHBO zat een Nederlandse arts, die mij adviseerde om donderdag naar de poli van de chirurg te gaan. Meteen een afspraak gemaakt voor donderdag.

Donderdag was de specialisatie op de OK orthopedie. Daarnaast werden er 4 shunts geplaatst. Deze morgen moest ik tussen 7 en 10 naar de poli chirurgie naar Dr. Liem. Het was even gokken welke tijd de orthopeed de operaties ging uitvoeren. Samen met Esther en Fleur ben ik naar de chirurg gegaan. Hij bekeek mijn teen en vertelde direct dat ik a.s. maandag (14/4) moet worden geopereerd. De ontsteking is vergevorderd en kan alleen verholpen worden met een ingreep. Dit soort ingrepen die normaal in Nederland bij de huisarts worden uitgevoerd moeten hier uitgevoerd worden op de OK. Dit vind ik natuurlijk enorm spannend en toch ook wel eng. Omdat ik zelf afgelopen week stage heb gelopen op de OK weet ik precies hoe het eraan toe gaat. Vorige week heb ik zelfs dezelfde operatie gezien bij een man die niet goed verdooft was tijdens de operatie. Alle collega’s van de OK zien al uit naar maandag. Ze plagen mij steeds en moeten om me lachen. Tot die tijd moet ik mijn wond verzorgen met betadine en dichtplakken met pleisters. Verder heb ik tijdens mijn bezoek aan de chirurg een curretage (reinigen baarmoeder) gemist en de orthopedische operatie. Dat was wel even jammer. Toen ben ik weer geswitcht naar de shunts en ’s middags naar het gazen vouwen. Aan het einde van de dienst hebben we film gekeken, alle operaties waren toch klaar. Heel gezellig!

Vrijdag stond ik weer op de OK. Er is uit Nederland een KNO arts gekomen voor 4 weken om hier poli te houden en te opereren. Maar liefs 5 operaties zou hij vandaag uitvoeren. De keel- en neusamandelen werden geknipt bij 3 kinderen, 1 neuscorrectie en verwijdering van poliepen in de neus. Deze KNO arts was erg aardig en legde elke stap heel gedetailleerd uit. Ik stond er tijdens deze 5 operaties dan ook met mijn neus bovenop wanneer hij alles uitlegde.

Alleen… tijdens de tweede verwijdering van de keel- en neusamandelen werd er in één keer geroepen ‘sectio’ (keizersnede). De KNO arts moest plaats maken voor de gynaecoloog en kinderarts. Snel heb ik Esther en Fleur gebeld, die vrij waren. Zij zijn heel snel naar het ziekenhuis gekomen, gelukkig waren ze op tijd. De keizersnede vond ik heel bijzonder om mee te maken, we stonden van twee meter afstand ongeveer maar we konden alles heel goed zien. Na een paar weefsellagen doorgeknipt te hebben kwam de gynaecoloog bij een vlies. Deze ging open en de hele arm van de gynaecoloog verdween in de buik. Na wat bewegingen kwam er een hoofdje uit de buik waarna vervolgens de rest van het lichaampje uit de buik kwam. Het meisje werd meegenomen en was kern gezond. Vervolgens verdween de hand van de gynaecoloog weer in de buik en haalde er de moederkoek uit. Dit was veel en erg bloederig, dit had ik niet verwacht. Het was een leerzame ervaring, eentje die op mijn ik-wil-zien-lijstje stond toen ik hier kwam.

Na de sectio zijn Fleur en Esther weer gegaan. De operaties van de KNO arts gingen verder. Hij legde me steeds heel goed uit welke stappen hij onderneemt en liet me dit ook zien. Heel interessant, soms bloederig maar gelukkig kan ik er tegen. Na de KNO operaties ben ik samen met de KNO arts naar de kinderafdeling geweest en hebben gekeken bij de kinderen die vanochtend waren geopereerd. De arts heeft me in de keel van de kinderen laten kijken, je kon meteen zien dat het al herstellende was. Toen ik terug kwam had ik geluk, er was nog een operatie van de orthopeed. Er was een pees gescheurd en deze moest weer op de goede plek worden gezet. Kortom een hele leerzame dag, ben blij dat ik die niet heb gemist.

Zaterdag en zondag waren rustdag. Mijn teen deed ook constant pijn en klopte steeds. Daarnaast was het weer ook niet zo meewerkend. Constant regen en koude wind, dit hadden we hier nog niet een aantal dagen achter elkaar meegemaakt.

Maandag was het dan zo ver. De dag van de operatie. Ik stond op de OK op het bord (zie foto). De operatie heet ‘roseplastiek’. Toen ik aankwam om me te melden zei de zuster meteen dat ik door kon lopen naar de OK. Ik kreeg meteen een patiënten jurk aan met een haarnetje en door kon lopen naar de OK. Daar kwam meteen de arts al aan en die heeft heel wat pijnlijke verdovingsprikken gegeven. Esther en Fleur mochten er gelukkig bij zijn, wat ik wel prettig vond. Na veel verdoving kon de operatie beginnen. Binnen 5 minuten was hij klaar, hij heeft de teen een stuk opengesneden, stuk van nagel verwijdert en de ontsteking weggehaald. Hij heeft 2 hechtingen geplaatst. Daarna kreeg ik een verband en werd er vertelt dat ik morgen weer terug moest komen naar de poli voor een nieuw verband. Klaar is kees. Thuis werkte langzaam de verdoving uit waarna de pijn ontstond. Gelukkig dat ik dat achter de rug heb, het kan nu alleen nog maar opknappen. Al zal ik het de komende week rustig aan moeten doen.

Dinsdag moest ik naar de poli van de chirurg om de wond te laten zien en een nieuw verband te krijgen. De wond had flink nagebloed. Gelukkig zag de wond er mooi uit, ik schrok er wel een beetje van. Ik heb namelijk nog nooit hechtingen gehad en vond mijn teen er misvormt uitzien. Volgende week donderdag moet ik terugkomen om de hechtingen te laten verwijderen. Tot die tijd heel rustig aan doen, beperkt lopen en mijn voet omhoog houden. Na het hechtingen verwijderen zal het nog ongeveer een week duren voordat het helemaal is herstelt. Ik hoop maar dat het niet te lang duurt…

Inmiddels is het donderdag vandaag. Heb nu 2 dagen helemaal thuis gezeten. Als ik ga lopen of ik lang sta wordt ik meteen gestraft met pijn. Dan moet ik weer met de voet omhoog gaan zitten wil ik minder pijn voelen. Gelukkig zijn Esther en Fleur goede verpleegkundige en helpen ze mij. Het slapen gaat trouwens wel goed, voor het slapen een pijnstiller nemen en dan slaap ik goed. Tot en met volgende week donderdag ben ik gekluisterd aan de bank. Nog een week te gaan… Ik verveel me nu nog niet, ik vermaak me door af en toe voor school te werken of een filmpje kijken. Gelukkig hebben Esther en Fleur ook vakantie, dat maakt dat ik niet hele dagen alleen ben.

De foto’s zijn van de OK, en heb ook 2 foto’s bijgevoegd van mijn teen, voor en na de operatie.

Tot de volgende blog!

Laurien