Eerste week Suriname

Hallo allemaal,

Het eerste reisverslag moest even op zich laten wachten. We hebben de tijd nodig gehad om ons te settelen en in te burgeren in Nickerie. Afgelopen vrijdag (14 februari) zijn we aangekomen in Suriname, Paramaribo.

We zijn 15.15 Nederlandse tijd vertrokken en kwamen 21.30 aan Surinaamse tijd. Een vlucht van totaal 9,5 uur. Er zit namelijk 4 uur tijdsverschil tussen Nederland en Suriname. In het vliegtuig heb ik een kaart opengemaakt die ik om 16.15 moest openen. Het was een leuke kaart met nog een keer de gelukswensen voor een fijne stage. Verder verliep de vlucht voorspoedig, we hadden wat turbulentie, we hebben wat gegeten, mensen waren wat misselijk maar we zijn veilig geland! Toen we uit het vliegtuig stapten kregen we meteen een warmte klap in ons gezicht. We waren blij dat we eindelijk uit het vliegtuig konden en onze voeten op het Surinaamse land konden zetten.

Bij de douane kregen we een stempel zodat we in het land werden ingelaten. Na lang wachten hebben de stempel gekregen en konden we door naar de ruimte waar onze bagage op de band naar buiten kwam. Gelukkig kwam na een enkele tijd onze koffers van de loopband en konden we gaan. We werden opgewacht door een taxichauffeur. Hij bracht ons naar een busje waar we naar het hotel werden gebracht. Dit was een service van het Queens Hotel waar we de eerste nacht wilden verblijven. Vanaf het vliegveld was het nog een uur rijden naar het hotel. We zaten een poos in het warme busje met onze nog warme Nederlandse kleding aan, het duurde even maar toen gingen we op weg. We hebben ongeveer 2 uur in de taxi naar het hotel gezeten. Onderweg was er een man die van alles vertelde over de stad. Aangekomen bij het hotel was het inmiddels 12 uur. We werden naar onze kamer gewezen en hebben daar de eerste nacht doorgebracht. Het ritme was even wennen.

Na een nacht bijgekomen te zijn hebben we de stad verkent, we zijn langs onafhankelijkheidsplein geweest, we hebben de rivier bewondert en hebben genoten van het weer. Het was een rare gewaarwording om naar buiten te gaan met een korte broek en een hemdje. Zo ineens ga je van 5 graden naar 30 graden. De eerste dagen had ik daarom ook last van benauwdheid. Later ging het beter en het went snel.

’s Middags zou onze stagebegeleider Sergio ons ophalen om ons naar Nickerie te brengen. Na wat mailen en bellen bleek dit toch niet door te gaan. Na wat bellen en wat geregel zijn we opgehaald door een busje. De rit tussen Paramaribo en Nickerie duurt in totaal meer als 4 uur. Het busje reed hard, en het duurde naar ons inziens erg lang. Onderweg kregen we indruk van het landschap wat er is. Verschillende bananenplantages, krottenhuisje en wat luxere huizen kwamen we tegen. Wat mij ook opviel was de vele honden die er liepen, veel magere honden die op de weg en langs de weg liepen.

Toen we aankwamen in Nickerie was het inmiddels rond 17.00 in de middag. We hebben een rondleiding in ons appartement gekregen hebben we de kamers verdeeld. Ook hebben we de nodige boodschappen gehaald, tegenover ons appartement is een klein supermarktje. Dit is redelijk duur, hier hebben ze namelijk allemaal merken van de Plus, het bonimerk en verschillende andere merken vanuit Nederland. We hebben een paar boodschappen ingeslagen en zijn naar huis gegaan. We hebben daar ons appartement eigen gemaakt, onder andere de bedden opgemaakt, de tafels en stoelen wat verplaatst en hebben gekookt. Lekker Nederlandse macaroni met worst. Sergio was ook gekomen om zich voor te stellen en hebben wat gekletst, we hebben daar een afspraak gemaakt om de volgende dag om 14.00 te komen en wat dingen door te spreken. ’s Avonds zijn we na het uitpakken van onze koffers en het klaarmaken van onze bedden op tijd gaan slapen.

Het appartement is vrij luxe, we hebben een grote koelkast en een vriezer. Ook hebben we wifi, De wasmachine gebruiken we niet, omdat je daarvan gaatjes in je kleren krijgt. Daarnaast is er een grote slaapkamer met twee 2-persoonsbedden en daaraan grenzend een badkamer met bad en wc. Daarnaast hebben we ook nog een andere losse douche met toilet. We hebben alle 3 een eigen slaapkamer. Ook hebben we een oven, magnetron en toastmaker, ook hebben we een fornuis met 4 pitjes. Je kunt het appartement typeren als ouderwets en gedateerd.

De zondag waren we vroeg wakker vanwege de jetlag waarschijnlijk. We hebben lekker geslapen. Gelukkig hebben we in de supermarkt brood kunnen vinden, het is toastbrood dus na het toasten is het echt lekker. Gelukkig hebben we daarnaast ook hagelslag, pindakaas en pasta kunnen kopen, dus Nederlandser kan niet. Sergio kwam niet zoals afgesproken om 14.00 maar pas om 17.00. Hij had meteen de fietsen voor ons opgehaald die we huren. Zo zijn we in Nickerie iets mobieler. We hebben meteen een ritje gemaakt met de fiets, zo zijn we langs de tennisbaan gereden, het zwembad, het ziekenhuis en verschillende supermarkten. Zo konden we het ziekenhuis alvast zien omdat we de volgende ochtend er moesten beginnen. We hebben om 6.45 afgesproken. Ook hebben we ons eerste woordje Surinaams geleerd, “Aboung”, dit betekend ‘ok’. ’s Avonds hebben we kennisgemaakt met Kees Kakkerlak en Henk Salamander. Als we ergens in huis een sirene horen weten we dat er een beest is gesignaleerd.

De volgende morgen was even vroeg opstaan, het scheelt dat we nog de tijd van Nederland in onze benen hadden. We kwamen op tijd aan in het ziekenhuis. Na even wachten op Sergio (dit keer viel het mee) hebben we een rondleiding gehad in het ziekenhuis. We hebben de indeling gezien van de afdelingen. Er is een vrouwenafdeling, mannenafdeling en een kinderafdeling. Het idee was van te voren dat we alle 3 op 1 afdeling stage te lopen. Op de kinderafdeling was er helaas weinig bedbezetting. Esther gaat stagelopen op de mannenafdeling en Laurien en Fleur op de vrouwenafdeling. Een week eerder als ons zijn er ook 3 MBO-V stagiaires uit Nederland begonnen in het ziekenhuis. Fleur en ik werden geplaatst op de vrouwenafdeling. We werden niet begeleid, ik heb contact gelegd met verschillende zusters op de afdeling en ben met sommige gewoon meegelopen. Ik heb vragen gesteld en meegekeken met handelingen, opnames en het rapporteren. Alle verschillende specialistische richtingen, zoals chirurgie, orthopedie of gynaecologie (etc) liggen bij elkaar. Op het overzichtsbord zie je in welke kamer welke patiënt ligt met welke richting. Dit maakt het interessant, je kunt ook van alles tegenkomen.

De dagindeling is als volgt, je begint om 6.45 waarbij de patiënten al zijn gewassen (dit gebeurd omtrent 5 uur). Ik moest ook enorm wennen aan het feit dat je je dienst niet begint met het wassen van patiënten. Er wordt een overdracht gedaan waarbij alle rapportages van de afgelopen avonddienst en nachtdienst worden voorgelezen. Daarna begint het eten geven aan de patiënten en het wassen van de bedden. Daarna worden rapportages geschreven en is de artsenvisite. Daarnaast vinden er op bepaalde tijdstippen de controles plaats, temperatuur, bloeddruk, pols en saturatie worden gemeten. Na het bezoekuur (waar echt hele families komen) wordt er gegeten en worden er mensen drooggelegd. Daarnaast zijn er verschillende taken die je tussendoor kunt doen, dit zijn de taken zoals rapporteren, metingen verrichten, opname gesprekken en mensen heen en weer brengen naar de O.K. Dit gaat zo door tot een uur of half 3. Dan komt de middagdienst waarbij iedereen langs elke kamer loopt om dingen over te dragen. Ook is het bijzonder dat er klassekamers zijn. Op klasse 1 lig je alleen op een kamer met eigen douche en toilet, op klasse 2 lig je met z’n tweeën op een kamer en bij klasse 3 lig je met 5 tot 8 mensen op een kamer.

De dinsdag heb ik zelfstandig een opnamegesprek gedaan bij een jongen die werd opgenomen met langdurige koorts. Daarnaast heb ik vele mensen naar de O.K. gebracht en weer teruggebracht naar de kamer. Ook heb ik meegekeken met het schrijven van rapportages, het regelen van een ontslag en diverse handelingen. Zoals venapunctie, infuus inbrengen, katheter verwijderen en infuuszak vervangen. Ziektebeelden die ik op de vrouwenafdeling al vaak ben tegengekomen is veel Diabetes Mellitus, CVA, Abortus, wonden en hartfalen.

De woensdag heb ik meegelopen met de wondverpleegkundige. We hebben een kar klaargemaakt met alle materialen die we nodig hebben voor de wondverzorging, daarna zijn we samen de patiënten langsgegaan die allemaal een wond hebben. Dit zijn er een heel aantal, van decubitus wonden tot diabetische wonden en een schotwond. Het was interessant om te zien hoe de wondverzorging in het ziekenhuis wordt gedaan. De verschillen zijn duidelijk merkbaar. De eerste week is goed bevallen in het ziekenhuis. Ik heb geen ervaring in het ziekenhuis dus voor mij was het helemaal wennen de eerste week.

Donderdag en vrijdag zijn we naar Paramaribo geweest voor ons visum. Dit was nodig omdat we nog een stempel moesten ontvangen van de vreemdelingenpolitie. De taxi vanuit ons appartement naar Paramaribo deed er weer 4 uur over. Na een poos gewacht te hebben hebben we ons paspoort laten afstempelen. Ook hebben we plakzegels gehaald. Daarna een taxi geregeld naar ons hostel. Dit hostel hadden we vorige week tijdens ons verblijf in Paramaribo geregeld. Het was een prima hostel, we hadden wifi en je kon beneden heerlijk zitten. ’s Middags zijn we de markt van Paramaribo overgelopen. We merkten meteen al dat iedereen naar ons keek, we worden nageroepen, nagefloten. We hebben foto’s gemaakt in de palmentuin waar we doorheen zijn gelopen. Deze middag zijn we flink verbrand, het bruine kleurtje begint daarom ook langzaam op gang te komen. Na deze middag zweten zijn we bij het hostel beneden gaan zitten en hebben we gegeten. Onze eerste keer uit eten in Suriname! De avond hebben we rustig doorgebracht, we waren moe van onze lange taxirit en het sjouwen door de stad.

De vrijdag was regenachtig. We waren op tijd wakker omdat het in Suriname ’s ochtends vroeg licht is. We zijn op tijd naar buiten gegaan, we hebben daar informatie gekregen over eventuele tripjes en tips waar we terecht kunnen. Het ontbijt hebben we ook genuttigd bij het hostel. Het regende hard, maar toch was het lekker om buiten te zitten. Toen het droog werd hebben we een wandeling gemaakt door de stad, we zijn naar een aantal souvenirwinkels geweest en hebben een wandeling gemaakt.

Vanochtend zijn we naar de markt van Nickerie geweest. Het was groter als we dachten. We hebben een grote tros bananen gekocht, tomaten en pepers. Bij de supermarkt hebben we een megapot pindakaas gekocht, ook hebben we eieren gehaald en hebben we eindelijk kipfilet kunnen vinden. Het enige wat ik hier mis zijn dingen zoals hartig broodbeleg, yoghurt en fruit. Nu zijn we bezig met het typen van ons reisverslag en daarnaast zijn we ook nog druk bezig met school, ons stagewerkplan, de planning van onze stage en verdere dingen. We hebben een watermeloen gekocht, die hebben we net precies geslacht en opgegeten, ook deze heeft een naam gekregen : Wally de Watermeloen. Het eten hebben we nu nog Nederlands, wie weet gaan we verder nog expirimenteren! ☺

Inmiddels na een paar dagen Nickerie is het mij duidelijk dat er hier verschillende mensen wonen. De verschillen in huizen zijn groot. Je hebt grote huizen die er rijk uitzien maar je hebt ook arme krottenhuizen. Ik zie hier krotten, huisjes van dagplaten en kleine krotten. Dit had ik hier van te voren niet verwacht. Toevallig hebben we ook vanochtend langs de kant van de weg een dode rottende hond gezien, die zie je hier veel aan de kant van de weg langskomen. Ze zijn graatmager en hebben vaak een gebroken poot of iets anders. Naast honden hebben we ook een aantal andere huisdieren, Henk de Salamander komt ons elke avond opzoeken als we gaan toiletteren of gaan douchen. Hij verblijft in onze douche. Daarnaast hebben we nog Mickey de Mug. Zij heeft ons in Paramaribo enorm geplaagd, en we zitten er enorm onder. Inmiddels hebben we gelukkig een klamboe gekregen wat ervoor heeft gezorgd dat we ’s nachts veilig kunnen slapen.

Volgende week hopen we van maandag t/m donderdag stage te lopen. Ik hoop ook binnenkort meer foto’s te plaatsen van het ziekenhuis, het dorpje zelf en het ziekenhuis.