Brownsberg/Stone Island

Donderdag had ik alweer mijn laatste dienst bij de EHBO/SEH. Het begon rustig. Er werken in het ziekenhuis veel Nederlandse arts-assistenten. Zo ook vanavond, de arts legde veel uit aan mij en ik mocht vragen stellen wanneer ik wilde.

Verder heb ik vanavond een heel aantal dingen gezien en gedaan. Zo heb ik 2 keer geassisteerd met een infuus inprikken, 2 katheters zijn ingebracht (man en vrouw), heb zelf 2 ECG gemaakt en er zijn 4 wonden gehecht door de arts. Ik merkte dat na de middagdienst van gisteren ik me al meer op mijn plek voelde en meer dingen durfde aan te pakken. De sfeer onder de collega’s is ontspannen, er werkt nog een A-verpleegkundige (MBO-V) in Nederland, een hoofdzuster die de telefoontjes beantwoord en een administratief medewerker. Samen met de arts wordt alles overlegd. De patiënten waren heel divers vanavond: man met oorpijn, man met mogelijk CVA (was niet aanspreekbaar), vrouw met een gat in haar hoofd, man met pijn op de borst, vrouw met maagklachten, man met benauwdheidklachten. Patiënten begeleiden naar het bed, anamnese afnemen, vitale functies opschrijven en arts informeren begint het mee. Daarna onderzoek van de arts, beleid uitvoeren die arts vaststelt, praten met familie. Dit is de volgorde wat bij iedereen wordt toegepast. Na een periode van 2 weken op de EHBO kan ik zeggen dat ik het een leerzame periode vond. Het was leuk om in een nieuwe omgeving te zijn na 5 weken vrouwenafdeling. Daarnaast heb ik de ervaring dat ik met een ambulance mee mocht. Die kan ik in mijn zak steken.

Vrijdagochtend zijn we vroeg opgestaan. We zouden om 9 uur worden opgehaald om vervolgens te vertrekken naar Paramaribo. Weer 4 uur in het busje. We hebben overnacht in hostel Zus & Zo. ’s Middags hebben we gewinkeld in Paramaribo waar ik eindelijk een nieuwe korte broek kon kopen. We hebben gedoucht en vervolgens hebben we bij ’t Vat gegeten. . Dit is een Nederlands restaurant waar je heerlijk kunt eten. Champignonsoep, patat met kip en ananas en een ijsje na bestond onze maaltijd uit. We hebben ervan genoten.

Zaterdag zijn we om 8.30 opgehaald door John. Met een pick-up werden we opgehaald om naar Brownsberg te rijden. We kwamen nog langs de hoge brug over de Suriname rivier. We vertelden dat we hier nog nooit overheen waren geweest. John draaide zo de auto en we zijn hierover heen geweest om even wat vruchten te kopen. Onderweg hebben we heerlijke baka-bana genuttigd. John heeft boodschappen voor ons gehaald en met de reggae muziek aan reden we door naar Brownsberg. De afslag was een oranje onverharde weg. Heen en weer slingerend ontweek John de kuilen en gaten in de weg. Met grote snelheid reed hij heuvels op en af. Op een gegeven moment begon de tocht naar boven. Grote kuilen en smalle steile weggetjes hebben we afgelegd. John stopte nog een keer omdat er een luiaard in de boom zat, heel traag bewoog hij zich voort. Leuk om die in ieder geval gespot te hebben. Na een half uurtje kwamen we boven. Toen we aankwamen hebben we ons wandeltenue aangetrokken. Eerst hebben we genoten op een uitkijkplaats van het uitzicht. We vertrokken naar de Leo-watervallen waar we zouden zwemmen. We begonnen met de afdaling. De afdaling was steil. Tijdens onze wandeling hebben we een aantal apen gezien. White face sakia (wit gezicht – aap), slingerapen en aantal andere apen. Ook hebben we de telefoonboom weer gezien en een aantal planten die we tijdens onze trip naar Kninie-Paatie ook hebben bezichtigd.

Ik had het best moeilijk tijdens de wandeling, de luchtvochtigheid is in de jungle natuurlijk een stukje erger en was daarom benauwd. Na een paar uur afdalen kwamen we bij de waterval. Het was een klein idyllisch plekje. Esther en Fleur hebben onder de waterval gestaan, ik had daar geen schik van, haha. Na wat Surinaamse lekkernijen te hebben genuttigd zijn we begonnen aan de zware terugtocht. Na de 30 meter heb ik een time-out genomen om even op adem te komen. Maar toen we inmiddels boven waren was ik moe maar voldaan. Ik kan nu zeggen dat ik een berg heb beklommen in Suriname. Achteraf hoorden we dat het ongeveer 10 kilometer lang was. Toen we terug waren bij de auto hebben we gedoucht en nasi met kip gegeten, heerlijk na zo’n lange wandeling. Ondertussen begon het heel hard te regenen en te onweren. De stroom was ook uitgevallen. Na een uurtje zijn we toch vertrokken want het begon donker te worden. Racend door de plassen gingen we de berg af. Mijn maag begon wat te protesteren, door het gehobbel. Na een tijdje hobbelend rijden zijn we aangekomen bij Stone Island. Het was inmiddels donker en we waren flink moe geworden. Het huisje waar we in gingen overnachten stond helemaal vooraan. We konden jammer genoeg niets van de omgeving zien omdat het donker was. Na nog even bijgekomen te zijn hebben we ons bed opgemaakt en zijn we gaan slapen. Henk was hier ook veelvoudig aanwezig (ons huisdiertje).

Zondag hebben we geprobeerd lang te blijven liggen. Esther was om 6 uur wakker om de zonsondergang te fotograferen. Helaas was het bewolkt. Ik had slecht geslapen, mijn bed lag niet zo lekker. Met frisse moed zijn we opgestaan. John had een heerlijk ontbijt voor ons klaar gemaakt. Met watermeloen en grapefruit. Daarnaast hadden we een heerlijke boterham met kaas. Na dit ontbijt hebben we operatie ‘teen’ gedaan. Esther en ik hebben beiden een ingegroeide teennagel die zeer blijft doen. In de modder blijft het lastig om het goed te verzorgen. Hopelijk gaat het nu de goede kant op. We hebben onze spullen ingepakt en hebben nog een rondje gelopen over het Stone Island. Hier hebben we ook nog wat foto’s gemaakt. John stelde voor om te gaan. Het is ongeveer 2 uur rijden van Stone Island naar Paramaribo. Onderweg naar Paramaribo hebben we een tussenstop gedaan in Domburg, hier hebben we een kipspies en een loempia genuttigd. John wilde op tijd in Paramaribo zijn omdat hij een wedstrijd moest keepen. Rond half 3 waren we dan ook bij Zus en Zo. Na afscheid genomen te hebben van John kregen we 3 zoenen en wat eten voor onderweg mee naar Nickerie. Bananenchips, casave, baka-bana en kaaskoekjes. Tijdens het wachten op de taxi naar Nickerie zijn we naar ’t Vat geweest om dit weekend af te sluiten met een heerlijke ijscoupe. Dat was genieten.

In de bus hebben we het eten genuttigd van John. Weer 4 uur in een schuddend busje. Gelukkig waren we om half 10 terug, hebben gedoucht en zijn lekker naar bed gegaan. Moe was ik zeker, heb daarom ook geslapen als een roos. Vandaag een dagje van was wegwerken, boodschappen doen en even bijkomen van het weekend. Morgen tot en met vrijdag hoop ik stage te lopen op de O.K. Volgende week hoop ik mijn verhalen weer met jullie te delen.

Laurien