EHBO/OK

Hallo allemaal,

Weer een blog vanuit Nickerie, in een week kun je al weer heel wat meemaken. De donderdag heb ik gewerkt op de EHBO, dit keer waren er meer patiënten dan dinsdag. Van 9 tot 1 uur zijn er 8 patiënten geweest.

Het begon met een jongetje die was gevallen uit de boom. Er was wat onduidelijk over de naam en geboortedatum want hij zei dat hij 14 was, terwijl dit niet op de lijst stond. Het blijkt achteraf dat hij van z’n broer moest zeggen dat hij ouder was om de verzekering te omzeilen. Uiteindelijk is hij gegipst en zijn er foto’s gemaakt, maar zeker weten dat het de juiste jongen was wist de arts niet. Vlak daarna kwam er een meisje van 14 jaar binnen met hevige benauwdheidsklachten. Na een rectale paracetemol toegediend te hebben ging het goed met haar en mocht ze naar huis. Uurtje daarna kwamen twee patiënten tegelijk. Beiden hadden ze een hoge bloeddruk en griepsverschijnselen. Hier worden de patiënten doorgestuurd met griepklachten naar de SEH, vervolgens worden ze weer naar huis gestuurd met een receptje. Daarnaast kwam er nog een jongetje van 2 jaar die 100 ml petroleum had ingenomen, de moeder had niet adequaat gehandeld omdat het jongetje dat gistermorgen het al had gedronken. Na wat onderzoek bleek het toch goed te gaan en mocht hij naar huis. Het was best een interessante dag, veel verschillende ziektebeelden gedaan. Vandaag was ik notulist en mocht ik alles noteren. Helaas in de ambulance nog niet uitgerukt deze dagen, nu hopen op volgende week.

Vrijdag ben ik samen met Esther en Fleur meegeweest naar de OK. Het was een leuke ochtend waarbij ik veel heb geleerd. Rond half 8 kwam de dokter en konden de OK’s beginnen. Er stonden 9 operaties gepland dus ik was benieuwd. De operaties die we hebben gezien zijn: 2 keer een besnijdenis, 2 keer grotere mee-eter verwijderen, een cyste in het gezicht verwijderen, aambeien verwijderen, huidtransplantatie, vetbult weghalen en een soort bult bij het oog werd ook weggehaald. De besnijdenis was niet alleen om het geloof. Ook had het een medische oorzaak. De arts legde alles heel goed en duidelijk uit, zo weet ik nu precies hoe een besnijdenis gaat en wat nu precies de medische oorzaak was. De jongetjes waren 2 en 4 jaar, enorm huilen wanneer ze in slaap worden gebracht. Gelukkig zijn ze allebei goed door de operatie heen gekomen. Na afloop kregen ze zelfs een ballon! Er zijn twee operatie kamers. Als er in de ene kamer wordt geopereerd wordt de andere kamer klaargemaakt. Zo kan er snel gewisseld worden. Helaas waren de OK’s zo klaar, alle bulten weghalen was zo klaar. De mee-eters verwijderen was nog wel interessant (leek op filmpje van greatest zit ever), er kwam me toch een troep uit. Ik verbaasde mezelf dat ik het ook nog interessant vond om te kijken, helemaal geen last van trouwens tot nu toe kan ik overal nog tegen.

De huidtransplantatie was nog wel bijzonder, want deze vrouw lag bij Fleur en mij op de vrouwen afdeling. In een van mijn vorige blogs staat beschreven het verhaal van deze mevrouw die door een kattebeet een enorme decubituswond op haar voet heeft gekregen. Het ging inmiddels goed met haar en haar wond was zo genezen dat ze toe was aan een huidtransplantatie. Dit was heel interessant. Met een soort elektrische dunschiller werden er plakken huid van haar bovenbeen afgeschraapt. Deze werden in een bakje met water gelegd. Daarna werden de plakken huid zorgvuldig op een vettig gaasje gedrapeerd. Ondertussen legde de arts uit wat er allemaal ging gebeuren en wat het vervolg van de behandeling is. Heel interessant om zo te zien, vooral omdat ik vanaf het begin van de stage op de vrouwenafdeling de wond al heb gezien.

’s Middags toen we thuis kwamen zijn we begonnen aan een projectje. We hebben in ons huisje namelijk een ‘vlooienbank’. We krijgen als we op de bank zitten enorme jeuk en weten ons geen raad. We hadden besloten om de hoezen maar eens te wassen en de kussens maar even een nachtje te laten liggen buiten. Hopelijk krijgen we nu minder jeuk als we op de bank zitten haha! Verder hebben we nog steeds last van allerlei kleine beestjes die ons pesten. Inmiddels zijn mijn enorme bulten wel afgezakt, littekens zijn helaas nog goed zichtbaar.

Het weekend hebben we uitgerust van de stageweek. We hebben boodschappen gedaan, heerlijke baka-bana gemaakt en ons zondagssoepje gekookt. En weer nieuwe energie opgedaan voor een 4daagse stageweek.

Maandag mocht ik nog een dagje meelopen met Esther en Fleur. Vandaag begon de vaatchirurg die 2 weken uit Nederland is gekomen voor de zogenaamde ‘shuntmissie’. Er worden aan de lopende band shunts geplaatst bij patiënten. Elke dag worden 3 of 4 patiënten. Dat betekend dat er een ader aan een slagader wordt verbonden zodat de aders beter te prikken zijn. De patiënten die een shunt krijgen zijn namelijk nierdialyse patiënten. De eerste operatie was interessant om te zien. De vaatchirurg legde bepaalde dingen uit, het bijzonderste was aan het eind, hoe je zo de slagader klopte in de arm. Heel interessant om te zien. Vandaag hebben we meteen al 3 operaties gezien, ik moet zeggen dat ik het best interessant vond, maar na 3 keer had ik het ook wel weer gezien.

Verder was de chirurg ook nog aan het werk vandaag. We hebben eerst gekeken bij de chirurgische operaties. Deze begon met een ingegroeide teennagel. Zelf heb ik dit ook een aantal keren gehad, dus ik wist wat de jongen voelde, met grof geweld werd er een stuk van zijn nagel afgeknipt en een stuk teen ging mee. Na misschien 2 minuten was de klus al geklaard. Verder werden er nog een aantal vetbulten verwijderd, verwijderen van aambeien en er werd een wondtoilet gedaan. Daarnaast kwam er ’s middags nog een spoed O.K. van een jongetje van 12 die een ontstoken blindedarm had. De chirurg heeft ons alles laten zien, de blinde darm was erg ontstoken. Verder een lesje anatomie gehad, want de chirurg haalde gewoon een heel stuk darm uit het lichaam. Interessant om te zien! Kortom, een interessante dag met veel kippenvel, in de operatiekamer is het ongeveer 15 – 17 graden, wij lopen constant met kippenvel rond want ja, die kou zijn we niet meer gewend.

’s Avonds mocht ik voor het eerst koken hier in Suriname. Aangezien ik het thuis niet al te vaak doe, vond ik het nog wel spannend. Voor het eerst een Surinaams gerecht klaargemaakt, rijst met mango en kokos. Voor de kokos moest ik nog moeite doen want we hadden op de markt een kokosnoot gehaald. Na heel veel hakken en wat agressie heb ik de kokosnoot door midden. Al met al had ik best goed gekookt vond ik zelf, het smaakte prima.

Dinsdag mocht ik weer terug naar de EHBO. Toen ik kwam was er geen patiënt, wat meteen al een teken was van de verdere rustige dag. Verder waren er 3 nieuwe stagiaires wat maakte dat het meteen al een drukte was. Meteen heb ik met de hoofdzuster afgesproken dat ik de woensdag en donderdag een avonddienst wilde doen omdat je elkaar zo ook voor de voeten loopt. Tot en met 2 uur was het rustig en waren er vrijwel geen patiënten. Rond 2 uur kwam er een klein kindje

Er kwam een vrouw die helemaal opgezet was door het vocht, ook had ze een saturatie van 78%. Ik heb geassisteerd bij het inbrengen van een infuus en het inbrengen van een katheter. Ik blijf me soms nog verbazen over hoe onsteriel de handelingen worden gedaan. Degene die een infuus had geprikt had geen handschoenen aan, met als gevolg dat haar handen onder het bloed zaten. Ook met de katheter werd eng gedaan met de hygiëne, steriele handschoenen aantrekken doet men hier niet aan, het moest snel gebeuren dus er was geen tijd voor de hygiëne. Ik blijf me er nog steeds over verbazen. Ook kwam er een man die bij de röntgen onwel was geworden, hij was buiten kennis. Na medicijnen toedienen kwam hij weer bij en is hij opgenomen op de mannenafdeling. Er kwam ook nog een jongen die heel veel last van pijn had in zijn rug, hij was ontzettend bang voor een prik die hij moest. Het personeel lachte de jongen compleet uit, nee dat is helemaal niet erg joh. De arts was vandaag een Cubaan. Hij mopperde dat er zoveel patiënten kwamen die helemaal geen erge klachten hebben. Bijvoorbeeld er was een man die een vliegje in zijn oog had gekregen, deze patiënt is ongeveer de hele middag blijven hangen totdat de dokter eindelijk naar zijn oog ging kijken. Daarnaast kwamen er nog een aantal mensen met alleen hoofdpijn of buikpijn, waar je eigenlijk niets mee kunt. Het is een Spoed Eisende Hulp, maar sommige mensen lijken dit niet te begrijpen.

Woensdag hadden Esther en Fleur een dagdienst op de O.K. Ik heb heerlijke nasi voor ze gekookt en was de hele dag alleen, heb me prima gemaakt. Op naar mijn allereerste avonddienst hier in Nickerie. Het schijnt dat een avonddienst drukker is dan een dagdienst. Een avonddienst duurt van 3 uur t/m half 10. Toen ik aankwam was het rustig en de dienst begon daarom ook met een uurtje zitten. Na dat uurtje was het inderdaad wat drukker. Er was een ongeluk gebeurd en de politie bracht 2 gewonden, beiden hadden ze een wond en moest het gehecht worden. De politie

Rond 6 uur kwam een oproep voor de ambulance en mij werd gevraagd of ik mee mocht. Dit liet ik me geen 2 keer zeggen, met handschoenen op zak en met een adrenalinekick reden we naar de plek van bestemming. Daar aangekomen zag ik ongeveer 50 mensen die in een kring om een gewonde man heen stonden. Hij lag in een enorme plas bloed. Samen met de ambulanceverpleegkundige heb ik de verwondingen bekeken en langzaam alle benen en armen bewogen. Toen ik aan zijn hoofd voelde, ik een enorme bult. Hij wist ook niet meer hoe hij heette en wat voor dag het was. Hij was wel aanspreekbaar. Ambulancebroeder vertelde dat hij zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moest, hij werd op de plank gelegd (hetzelfde als in Nederland) en werd snel vervoerd naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis aangekomen werden alle routine onderzoeken uitgevoerd, interessant om mee te maken. Nadat ik een uur heb geassisteerd bij de röntgenafdeling om foto’s te maken heeft de arts de foto’s beoordeeld. Er blijkt niets gebroken, alleen er zijn zorgen rondom zijn hoofd. Hij is opgenomen voor verder onderzoek.

Na het hele meemaken van de ambulance had ik geen tijd om te rusten. Er stroomden patiënten binnen. Steeds opnieuw, bloeddruk, pols en temperatuur meten. Dan met de arts mee en vervolg beleid toepassen. Zo heb ik geassisteerd bij infuus inbrengen, wonden schoongemaakt en verbonden en patiënten in een potje te laten plassen voor onderzoek. Voor dat ik het wist was het half 10. Heel leuk om eens een keer een drukke dienst mee te maken. Vanavond weer… ik ben benieuwd!

Vrijdagochtend hopen we te vertrekken naar Paramaribo voor een tripje. Zondag hopen we weer terug te komen in Nickerie. We hopen Brownsberg en Stone Island te bezichtigen. Maar dat horen jullie volgende week.

Laurien

Ps: één foto dit keer bijgevoegd, hoe ik eruit zie ik een O.K. pakje!