Van chirurg naar tandarts
Door: Laurien
Blijf op de hoogte en volg Laurien
30 April 2014 | Suriname, Nieuw Nickerie
Hallo allemaal,
De vorige blog ben ik afgesloten met het vertellen van mijn herstelproces rondom mijn teen. Dit is goed gegaan allemaal. Afgelopen donderdag ben ik weer naar de poli geweest om de hechtingen eruit te halen. Dit was een pijnlijk gebeuren. Ik was blij en opgelucht dat ik eindelijk gewoon weer dingen kon gaan doen. Met die warmte is het toch niet leuk om je voet in het verband te hebben. Zelf moet ik nog wennen aan het litteken en de wond, gelukkig gaat het met de dag beter. Pijn heb ik vandaag de dag niet meer.
In het paasweekend had ik pech. Namelijk de vrijdag kreeg ik ineens erge pijn in mijn kies. Zaterdag en zondag heeft dit ook nog aangehouden, het was erg pijnlijk. Maandag (2e paasdag) ben ik in Nickerie op zoek gegaan naar een tandarts. Dit bleek nog moeilijker dan ik dacht. De tandarts werkt namelijk niet met zon- en feestdagen en er bestaat geen weekenddienst. Maar een Nickeriaanse voorbijganger kon me wel vertellen dat er een straat verderop ergens een dokter wel mijn kies kon verwijderen zodat ik geen pijn meer zou hebben. Hier heb ik maar voor bedankt. Hij kon me ook vertellen dat ik dinsdag rond half 8 naar de tandarts hier in Nickerie kon. Ik kon niets anders dan afwachten tot dan. De afgelopen nachten had ik al slecht geslapen van de pijn, en ach, nog een nacht kon er ook nog wel bij.
Vorige week dinsdag ben ik naar de tandarts gegaan. Het gebouw zelf is oud en muf, maar toen ik binnenkwam was ik nog lichtelijk verbaasd. Het rook er in ieder geval naar tandarts, dat was iets wat me toch blij maakte. Na een paar minuten mocht ik meteen doorlopen en heeft een assistente naar mijn mond gekeken. De keus was: of de kies eruit, of een wortelkanaalbehandeling. De keus was snel genoeg gemaakt en heb gekozen voor de wortelkanaalbehandeling. Tijdens de behandeling heb ik mijn ogen maar dicht gehouden, allerlei naalden, draden, messen en andere apparaten zijn mijn mond in geweest. Pijnlijk was het zeker. Helaas was de tand flink ontstoken en moesten maar liefs 3 kanalen worden ontruimd. Na een half uur pijn lijden was het gedaan tot mijn grote opluchting. Nadat ik ongeveer een uur thuis was geweest begon de kies erg veel pijn te doen en ben ik teruggegaan. Voor 3 dagen heb ik een antibiotica kuur gekregen voor de ontsteking.
Afgelopen maandag ben ik teruggeweest voor de nabehandeling. Dit ging gelukkig allemaal prima en heb tijdens deze behandeling helemaal geen pijn gehad, dit betekend dat de ontsteking volledig weg is. Ik hoefde niet weer te komen. Ik telde even 125,- neer en het was gereed.
De afgelopen week dus vooral gerevalideerd en bijgekomen van alle pijntjes. Esther en Fleur zijn nog een paar dagen naar Paramaribo geweest, ikzelf was hier thuis. Even bijgekomen van de tegenslagen en pijntjes die ik gelukkig heb overleefd.
Deze week zijn we (ik & Fleur) begonnen op de mannenafdeling, Esther is begonnen op de vrouwenafdeling. Doordat mijn teen nog pijnlijk was kon ik geen sokken en schoenen aan. Daarom ben ik op slippers gegaan. Toen ik op de afdeling kwam werd dit niet in dank afgenomen. En er werd meteen overlegd wat er gedaan moest worden aan mijn grijze slippers. Want ja, grijs was geen geschikte kleur. Na wat overleg mocht ik toch gewoon de afdeling op. Net zoals op de vrouwenafdeling wordt hier begonnen met het soppen van de bedden. Er zijn hier 8 kamers, van zo rond de 5 – 6 bedden. Verder bestond de dag vandaag uit vooral veel niets doen. Toevers vouwen, af en toe de kamers rond lopen of je iets kunt doen en dat was het. Het valt me op dat hier op de mannenafdeling veel mensen liggen die problemen hebben met suiker. Daarnaast liggen er ook ongeveer 7 mannen die bedlegerig zijn, overal decubitus hebben. Ikzelf weet niet wat er met hen gaat gebeuren, grote zorgen heb ik wel. Verder liggen er ook een aantal mannen die een zelfmoordpoging hebben gedaan, twee die extreem veel medicijnen hebben geslikt en één die zichzelf met een pistool heeft geschoten (expres).
We hopen nog 2,5 week stage te lopen in het ziekenhuis. Dit zullen 2,5 week zijn vol afrondingen, evaluaties en verslagen typen. Kortom, druk, druk en nog eens druk!
Tot de volgende blog!
Laurien
De vorige blog ben ik afgesloten met het vertellen van mijn herstelproces rondom mijn teen. Dit is goed gegaan allemaal. Afgelopen donderdag ben ik weer naar de poli geweest om de hechtingen eruit te halen. Dit was een pijnlijk gebeuren. Ik was blij en opgelucht dat ik eindelijk gewoon weer dingen kon gaan doen. Met die warmte is het toch niet leuk om je voet in het verband te hebben. Zelf moet ik nog wennen aan het litteken en de wond, gelukkig gaat het met de dag beter. Pijn heb ik vandaag de dag niet meer.
In het paasweekend had ik pech. Namelijk de vrijdag kreeg ik ineens erge pijn in mijn kies. Zaterdag en zondag heeft dit ook nog aangehouden, het was erg pijnlijk. Maandag (2e paasdag) ben ik in Nickerie op zoek gegaan naar een tandarts. Dit bleek nog moeilijker dan ik dacht. De tandarts werkt namelijk niet met zon- en feestdagen en er bestaat geen weekenddienst. Maar een Nickeriaanse voorbijganger kon me wel vertellen dat er een straat verderop ergens een dokter wel mijn kies kon verwijderen zodat ik geen pijn meer zou hebben. Hier heb ik maar voor bedankt. Hij kon me ook vertellen dat ik dinsdag rond half 8 naar de tandarts hier in Nickerie kon. Ik kon niets anders dan afwachten tot dan. De afgelopen nachten had ik al slecht geslapen van de pijn, en ach, nog een nacht kon er ook nog wel bij.
Vorige week dinsdag ben ik naar de tandarts gegaan. Het gebouw zelf is oud en muf, maar toen ik binnenkwam was ik nog lichtelijk verbaasd. Het rook er in ieder geval naar tandarts, dat was iets wat me toch blij maakte. Na een paar minuten mocht ik meteen doorlopen en heeft een assistente naar mijn mond gekeken. De keus was: of de kies eruit, of een wortelkanaalbehandeling. De keus was snel genoeg gemaakt en heb gekozen voor de wortelkanaalbehandeling. Tijdens de behandeling heb ik mijn ogen maar dicht gehouden, allerlei naalden, draden, messen en andere apparaten zijn mijn mond in geweest. Pijnlijk was het zeker. Helaas was de tand flink ontstoken en moesten maar liefs 3 kanalen worden ontruimd. Na een half uur pijn lijden was het gedaan tot mijn grote opluchting. Nadat ik ongeveer een uur thuis was geweest begon de kies erg veel pijn te doen en ben ik teruggegaan. Voor 3 dagen heb ik een antibiotica kuur gekregen voor de ontsteking.
Afgelopen maandag ben ik teruggeweest voor de nabehandeling. Dit ging gelukkig allemaal prima en heb tijdens deze behandeling helemaal geen pijn gehad, dit betekend dat de ontsteking volledig weg is. Ik hoefde niet weer te komen. Ik telde even 125,- neer en het was gereed.
De afgelopen week dus vooral gerevalideerd en bijgekomen van alle pijntjes. Esther en Fleur zijn nog een paar dagen naar Paramaribo geweest, ikzelf was hier thuis. Even bijgekomen van de tegenslagen en pijntjes die ik gelukkig heb overleefd.
Deze week zijn we (ik & Fleur) begonnen op de mannenafdeling, Esther is begonnen op de vrouwenafdeling. Doordat mijn teen nog pijnlijk was kon ik geen sokken en schoenen aan. Daarom ben ik op slippers gegaan. Toen ik op de afdeling kwam werd dit niet in dank afgenomen. En er werd meteen overlegd wat er gedaan moest worden aan mijn grijze slippers. Want ja, grijs was geen geschikte kleur. Na wat overleg mocht ik toch gewoon de afdeling op. Net zoals op de vrouwenafdeling wordt hier begonnen met het soppen van de bedden. Er zijn hier 8 kamers, van zo rond de 5 – 6 bedden. Verder bestond de dag vandaag uit vooral veel niets doen. Toevers vouwen, af en toe de kamers rond lopen of je iets kunt doen en dat was het. Het valt me op dat hier op de mannenafdeling veel mensen liggen die problemen hebben met suiker. Daarnaast liggen er ook ongeveer 7 mannen die bedlegerig zijn, overal decubitus hebben. Ikzelf weet niet wat er met hen gaat gebeuren, grote zorgen heb ik wel. Verder liggen er ook een aantal mannen die een zelfmoordpoging hebben gedaan, twee die extreem veel medicijnen hebben geslikt en één die zichzelf met een pistool heeft geschoten (expres).
We hopen nog 2,5 week stage te lopen in het ziekenhuis. Dit zullen 2,5 week zijn vol afrondingen, evaluaties en verslagen typen. Kortom, druk, druk en nog eens druk!
Tot de volgende blog!
Laurien
-
30 April 2014 - 21:28
Corry:
Hoi Laurien
Net je verslag weer gelezen je maakt wat mee daar heb het zelf ook een keer gehad niet zo prettig
Te hopen dat je de laatste vakantie weken goed door komt
groetjes Corry -
30 April 2014 - 22:18
Geralde :
Heey patiëntje,
Tjonge, jij treft het wel zeg met én een behandeling van de chirurg én van de tandarts! Ach, kun je in je stageverslag mooi zetten dat je het vak vanuit verschillende perspectieven hebt bekeken :-) Zo te lezen is de dienst niet altijd zo boeiend... Hopelijk hebben ze daar nog genoeg gazen in de kast liggen om gevouwen te worden! Het einde komt in zicht. Geniet van de laatste weken in het tropische Suriname!
Greetz Geralde -
01 Mei 2014 - 08:17
Dianne:
Hee Lau!
Sjongejonge het zit je niet mee he...
Beetje bijgekomen inmiddels?
Succes met de laatste loodjes!
Liefs Dianne -
01 Mei 2014 - 12:34
Rineke:
Nou nou Laurien, het zat niet altijd mee! Vervelend! Fijn dat je nu beetje opknapt! Succes met je laatste loodjes!
Groetsels Rineke -
01 Mei 2014 - 21:16
Teunis En Aaltje Nooteboom:
Tjonge jonge wat heb je weer veel meegemaakt de laatste weken!Fijn om te horen dat het nu veel beter gaat. Je teen is dus nog behoorlijk dik omdat je nog geen gewone schoenen aan kunt. Wat kunnen ze bij jou in het ziekenhuis moeilijk doen om kleine dingen.En dan die kiespijn ,gelukkig ben jeje kies niet kwijtgeraakt maar wat een pijn heb je wel gehad! Ik heb die behandeling ook wel gehad maar dan kun je hier dadelijk terecht. We hopen dat teen en kies zich nu rustig houden. Nog een paar weekjes stage nog, we hopen dat je deE periode goed kunt afronden. Het is hier volop lente , de bomen lopen nu allemaal uit en het is erg mooi hier. We genieten er erg van en kunnen regelmatig buiten in de tuin werken en er ook wel in zitten. Dat moet ook wel want ik heb veel last van pijn in de schouders. Ik heb 2 keer in de week therapie, ik hoop dat het helpt want 's nachts kan ik er slecht van slapen. Opa werkt hard aan zijn boek : bommen op Oene ". Het lijkt wel de naam van een roman maar het is geschiedenis ui de tweede Wereldoorlog. Tot slot veel groeten van ons en sterkte ook voor je vriendinnen. Van Oma en Opa. -
02 Mei 2014 - 13:26
J .stoffer:
Hallo. Laurien
Je maakt heel wat mee leuke ,en minder leuke aspecten van het medische gebeuren gelukkig kunnen ze er ook voor jouw zijn.hopelijk de laatste weken gebeuren er geen bijzonderheden en kun je je richten op de laatste periode van je stage zonder verdere tegenslagen.
Van uit het ziekenhuis hier in Zwolle gaat het
tot nu toe voorspoedig Laurien sterkte in alles en tot weerziens. Gr ma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
